Wykonanie wytrzymałych okularów jest możliwe przy wykorzystaniu różnych mieszanek organicznych. W tym artykule postaramy się przybliżyć i opisać różnice technologiczne oraz materiałowe

Podstawowe soczewki w indeksie 1.5 wykonywane są z materiału o roboczej nazwie CR-39. Jest to skrót od CR – „Columbia Resin”, czyli żywicy kolumbijskiej, natomiast 39 to numer próby opracowania podczas której udało się uzyskać po raz pierwszy ten termoutwardzalny polimer. Mimo, że został opracowany w latach 40-stych XX wieku stosuje się go do dnia dzisiejszego ze względu na niskie koszty produkcji i bardzo dobre parametry optyczne. Po latach pojawiły się również ulepszone odmiany tego materiału takie jak CR-407 ora CR-607.

Rozwój technologii kosmicznej i wojskowej wymusił poszukiwanie między innymi bardziej odpornych polimerów. Pierwsze wzmianki o materiale nazywanym poliwęglan to rok 1898. Ograniczenia technologiczne tamtych czasów nie pozwoliły jednak na jego stworzenie. Potwierdzona udana próba produkcji to rok 1953. Pierwotnie stosowany w hełmach pilotów wojskowych oraz do produkcji kuloodpornego szkła, natomiast pierwsze soczewki okularowe (indeks 1.59) z tego materiału pojawiły się w latach 70. Opóźnienie to wynikało z potrzeby dodatkowego uszlachetnienia. Poliwęglan miał dużą odporność mechaniczną jednak łatwo się rysował i wchodził w reakcje chemiczne z różnego rodzaju materiałami, a przez naprężenia wewnętrzne wykazywał dużą skłonność do pękania wokół wierconych w nim otworów.

Rok 2001 przyniósł nowy materiał zastosowany w okularach, nazwany Trivex (indeks 1.53). Podobnie jak w przypadku poliwęglanu pierwotnie wykorzystywany w lotnictwie, między innymi do produkcji kabin w myśliwcach czy śmigłowcach bojowych. Po modyfikacjach wprowadzony na rynek optyczny. Przy produkcji używa się polimeru mocno wzbogacanego azotem. Nie wykazuje naprężeń wewnętrznych, jest obojętny chemicznie i niezwykle lekki. Spełnia również normy wytrzymałościowe FDA. W 2006 roku na bazie Trivexu stworzono materiał NXT. Stosowany do produkcji soczewek barwionych oraz fotochromowych przeznaczonych dla sportowców.

Przez kolejne lata różne firmy optyczne korzystając z istniejących technologii ulepszały, modyfikowały i wprowadzały na rynek optyczny różnorodne rozwiązania. Z czasem również rozwinęła się moda na cieńsze i bardziej estetyczne soczewki. Aby sprostać wymaganiom użytkowników trzeba było zadbać o bardzo wysoki współczynnik załamania światła nie tracąc na wytrzymałości i innych parametrach optycznych. Tak powstał materiał z rodziny MR. Wyróżniamy MR-7 (indeks 1.67) oraz MR-8 (indeks 1.60). Na ich dużą popularność wpływa stosunek cena-właściwości-jakość. Dużym plusem jest możliwość zastosowania w różnych typach opraw okularowych, dla sportowców czy osób pracujących w trudnych warunkach, ale również dla dzieci. MR-174 (indeks 1.74) to obecnie materiał posiadający najwyższy współczynnik załamania światła. Polecany dla osób potrzebujących większej korekcji, pozwoli im zachować wyraźny obraz przy zachowaniu estetycznego wyglądu soczewki.

Ostatnim materiałem wartym uwagi jest nowa wersja materiału MR-8. MR8+ to najnowsze dziecko w świecie materiałów optycznych. Jest niezwykle cienki i lekki, a dodatkowo posiada cechy ultra odpornego na pęknięcia czy wykruszenia. Materiał ten powstał w połączeniu procesu produkcyjnego soczewek indeksowanych z nowymi polimerami dostępnymi na rynku. Dzięki temu jest on pięciokrotnie wytrzymalszy od innych materiałów o tym samym współczynniku załamania światła. MR8+ jest obecnie szeroko dostępny w ofercie American Lens. Można zastosować go w niemal każdym rozwiązaniu, jak soczewki jednoogniskowe czy progresywne. Nie wymaga żadnych dodatkowych parametrów, czy dopłat, co sprawia, że twoje okulary również mogą być okularami do zadań specjalnych.